با مرگ ستاره‌ها ابرهایی ایجاد می‌شوند. دو ابر از گاز و غبار که از مرگ ستاره‌ای به‌وجود آمده‌اند، در صورت فلکی قو (دجاجه)، در میدان‌های غنی از ستاره در صفحه کهکشان راه شیری شناور هستند.
در تصویر امروز ناسا چه می‌بینیم؟
در این میدان دید تلسکوپی، سحابی «حباب صابون» (Soap Bubble) در پایین سمت چپ و سحابی «هلال» (Crescent) در بالا سمت راست قرار دارند. هر دو در مرحله پایانی زندگی یک ستاره شکل گرفته‌اند.
سحابی هلال که NGC 6888 نیز نامیده می‌شود، از ستاره ولف- رایه پرجرم و درخشان مرکزی خود شکل گرفت. این ستاره WR 136 نام دارد که لایه بیرونی خود را در یک باد شدید ستاره‌ای رها کرد. WR 136 با سرعتی فوق‌العاده درحال سوختن و نزدیک به پایان عمر کوتاهش است که احتمالاً با یک انفجار ابرنواختری تماشایی به پایان می‌رسد.
سحابی حباب صابون که در سال ۲۰۱۳ کشف شد، احتمالاً یک سحابی سیاره‌نما است. این سحابی مرحله نهایی یک ستاره خورشید مانند و کم‌جرم با عمر طولانی است که با تبدیل‌شدن به یک کوتوله سفید به‌آرامی سرد خواهد شد.
آخرین مطالب
- شکایت دیزنی و یونیورسال از میدجرنی به‌علت نقض کپی‌رایت_آیندگان
- برای نگه داری جمعیت نرخ باروری باید به ۲.۱ برسد_آیندگان
- بهترین راه بچه مودب داشتن
- ایندگان – «یک افسر و یک جاسوس» بعد از گذشت ۶ سال امکان نمایش در آمریکا را به دست آورد_آیندگان
- سامسونگ از نمایشگر هدست حقیقت مجازی با روشنایی ۲۰ هزار نیت رونمایی کرد_آیندگان
فاصله هر دو سحابی ستاره‌ای از ما تقریباً ۵,۰۰۰ سال نوری است و سحابی بزرگ‌تر هلال وسعتی در حدود ۲۵ سال نوری دارد. طی چند میلیون سال، هر دو احتمالاً پخش شده و از بین خواهند رفت.
منبع