گالیلئو گالیله، قمر کالیستو را کشف کرد

۱۳ ژانویه ۱۶۱۰، «گالیلئو گالیله»، کالیستو، چهارمین قمر مشتری را کشف کرد.

گالیله در ابتدا قمرهای مشتری را «سیاره‌های مدیچی» نامید، که از نام خانواده اشرافی مدیچی برگرفته می بود. هر قمر به‌صورت عددی با I ،II ،III و IV نام‌گذاری شد. سیستم نام‌گذاری گالیله برای چند قرن مورد منفعت گیری قرار گرفت.

تا اواسط دهه ۱۸۰۰ می بود که نام قمرهای گالیله‌، آیو، اروپا، گانیمد و کالیستو رسماً پذیرفته شد. چون آشکار شد که نام‌گذاری قمرها بر پایه عدد زیاد گیج‌کننده خواهد می بود چون قمرهای اضافی تازه کشف می‌شدند.

تقریباً ۴۰۰ سال سپس، فضاپیمایی به‌نام مدارگرد گالیله، اولین مطالعه عمیق ازجمله کالیستو و قمرهای خواهرش را اغاز کرد.

اکنون اشکار شده‌ است که کالیستو بزرگ‌تر از سیاره عطارد است و زیاد تر از آب و یخ آب راه اندازی شده‌ است. مقادیر بسیاری یخ در سطح آن قرار دارد.

سطح این قمر قدیمی‌ترین و پر برجستگی‌ترین شیء منظومه شمسی است که دارای دهانه‌های عمیق است. سطح آن کاملاً با دهانه‌های برخوردی پوشیده‌ شده‌ است.

هیچ نشانه‌ای از فرآیندهای زیرسطحی همانند تکتونیک صفحه‌ای یا آتشفشانی روی کالیستو دیده‌ نمی‌بشود. بدون هیچ نشانه‌ای مبنی‌بر فعالیت‌های زمین‌شناسی، فکر می‌بشود که قمر عمدتاً تحت تأثیر ضربه‌ها به این شکل تکامل یافته‌ است.