به گزارش آیندگان
مطابق خبری که به داستانهای علمی-تخیلی شباهت دارد، به گمان زیادً راهی وجود داشته باشد که بتوان بافت مغز منجمد را بدون صدمه احیا کرد. دانشمندان چینی یک معجون شیمیایی تازه ساختهاند که اجازه میدهد بافت مغز سپس از انجماد مجدد کارکرد خود را بازیابد.
انجماد میتواند از فساد و تجزیه مواد ارگانیک جلوگیری کند، اما هم چنان به آنها صدمه میرساند. هنگامی آب درون سلولها منجمد میشود، کریستالهای یخ سلولها را پاره میکنند. به همین علت است که گوشت منجمد بعد از یخزدایی مقداری نرمتر میشود.
اما یک مشکل بزرگتر این است که انجماد علتمیشود این اتفاق برای اعضا یا بافتهایی که برای پیوند یا پژوهش اهدا شدهاند نیز بیفتد.
احیای بافت منجمد مغز
دانشمندان دانشگاه فودان چین برای پژوهش تازه خود ترکیبات شیمیایی مختلفی را امتحان کردند تا ببینند کدامیک از آنها میتوانند از بافت زنده مغز زمان انجماد محافظت کنند. آنها مواد احتمالی را روی شبهاندامها یا ارگانوئیدهای مغز آزمایش کردند. ارگانوئیدها تودههای کوچکی از بافت مغز می باشند که در آزمایشگاه کشت خواهد شد و شامل سلولهای مختلفی می باشند.
آخرین مطالب
ارگانوئیدها در مواد شیمیایی گوناگون غوطهور و سپس بهزمان ۲۴ ساعت در نیتروژن مایع منجمد میشدند. دانشمندان آنها را بهشدت در آب گرم ذوب میکردند و به بازدید کارکرد، رشد و صدمه سلولها در طول زمان میپرداختند. موادی که از این مغزهای کوچک بهتر محافظت میکردند، به فازهای بعدی آزمایش میرسیدند؛ شامل ترکیبات گوناگون انجماد و ذوب.
سرانجام آنها به نویدبخشترین ترکیب رسیدند، که آن را MEDY نامیدهاند. این ترکیب از چهار ماده شیمیایی راه اندازی میشود: متیلسلولز، اتیلنگلیکول، دیمتیل سولفوکسید (DMSO) و Y27632. پژوهشگران بافتهای مغز با سنهای گوناگون پرورش دادند، از چهار هفته تا بیشتر از سه ماه، آنها را در MEDY منجمد کردند و بعد از ذوب کردن، فعالیت آنها را برای چند هفته زیر نظر گرفتند.
ارگانوئیدهایی که در MEDY منجمد شده بودند، الگوی رشد و کارکرد شبیهی با ارگانوئیدهای منجمدنشده داشتند. حتی یک دسته از مثالها برای ۱۸ ماه در MEDY منجمد شده، اما بعد از ذوب صدمه ندیده بودند.
پژوهشگران این چنین مثالهای مغز متعلق به یک بیمار صرعی را نیز منجمد کردند و دریافتند که MEDY از صدمه رسیدن به آنها جلوگیری کرده می بود. فرایند انجماد ساختار سلولهای مغز را مختل نکرده می بود و حتی عوامل بیماریزای صرع را نیز نگه داری کرده می بود. اهمیت این مسئله در این است که میتوان مثالهای مبتلا به بیماری را نگه داری و در آینده مطالعه کرد.
اکنون پژوهشگران میتوانند از این فناوری تازه برای نگهداری بافتها بهمنظور پژوهشهای زیستپزشکی در زمانهای طویلتر منفعت گیری کنند. اما درنهایت احتمالا بتوان از آن برای نگه داری همه مغز یا اندامهای دیگر منفعت گیری کرد.
دسته بندی مطالب
فرهنگ وهنر
منبع