ویژگی های زیردریایی آمریکایی USS Idaho_آیندگان

تازه ترین زیردریایی نیروی دریایی ایالات متحده یک قدم دیگر به سمت ورود به خدمت برداشت، بعد از آنکه هفته قبل زیردریایی USS Idaho برای اولین بار داخل آب شد. آیداهو تازه ترین زیردریایی هسته ای تهاجمی ایالات متحده از کلاس ویرجینیا است و به یک نیروی زیر آبی می پیوندد که نیروی دریایی آمریکا نمی تواند با شدت کافی آن را تحکیم کند. تحت سختی برای جواب به گسترش توانمندی های دریایی بی‌سابقه چین و نیاز به بازدارندگی در برابر دو دشمن مهم هسته‌ای، نیروی دریایی ایالات متحده در حال افزایش ناوگان زیردریایی همه هسته‌ای خود است، حتی در شرایطی که ناوگانی پیر و جنگ آزموده را کنار می‌گذارد، و امکان پذیر هم چنان نیاز به گسترشی زیاد تر از همیشه داشته باشد.

زیردریایی جدیدی در ناوگان دریایی

زیردریایی P.C.U. Idaho بیست و ششمین زیردریایی تهاجمی هسته ای کلاس ویرجینیا است. این زیردریایی که توسط Electric Boat و Newport News Shipbuilding ساخته شده و تکمیل آن هفت سال به طول انجامیده، در مارس ۲۰۲۴ در گروتون، کنتیکت، غسل تعمید شد، بعد از طویل شدن ساخت آن برای شیوع کرونا و اختلالات زنجیره تامین. مطابق سنت نامگذاری زیردریایی های آمریکایی، این زیردریایی به طور موقت P.C.U یا واحد پیش از راه اندازی (Pre-Commissioning Unit) نامگذاری شد. این زیردریایی نام USS یا United States Ship را بعد از عملیاتی شدن و تحویل داده شدن به ناوگان، دریافت خواهد کرد.

زیردریایی آیداهو ۱۱۵ متر طول و ۱۰.۳ متر عرض دارد. این زیردریایی قوت جابجایی ۷۹۰۰ تنی دارد که سه برابر زیاد تر از سلف خود، یک زیردریایی کلاس گاتو متعلق به جنگ جهانی دوم است. یک راکتور هسته‌ای S9G (G مخفف جنرال الکتریک است) به جای پیچ پروانه سنتی، فن چند تیغه ای جت پمپ این زیردریایی را به حرکت در می‌آورد و به شدت حداکثر ۲۵ گره می‌رسد. همانند همه زیردریایی های هسته‌ای، برد آن تقریباً نامحدود است، و مداومت عملیاتی آن تنها برای منبع های غذایی کشتی برای خدمه ۱۳۵ نفره اش محدود شده است. هر زیردریایی دارای چهار پرتابگر اژدر ۵۳۳ میلی متری است که قطر استاندارد اژدر از قبل از جنگ جهانی دوم بوده است و به آن امکان شلیک اژدرهای سنگین Mk. 48 ADCAP و موشک های کروز ضد کشتی مادون هارپون را می دهد.

نیروی دریایی ایالات متحده به آرامی زیردریایی های کلاس ویرجینیا را در طول زمان و در مجموعه ای از بلوک ها روزآمد کرده است، یک رویکرد خاص با مقصد افت هزینه ها برای ساخت یک کشتی کاملاً تازه که با Block I اغاز شد. آیداهو چیزی است که به گفتن نسخه Block IV شناخته می شود. یکی از پیشرفت‌هایی که با نسخه های Block III اغاز شد، معاوضه دوازده سیلوی پرتاب عمودی جداگانه که هر کدام می‌توانستند یک موشک کروز تاماهاوک را حمل کنند، با دو لانچر موسوم به Payload Tube به قطر ۸۷ اینچ است که هر کدام می‌توانند شش موشک تاماهاوک را حمل کنند. به ادعای نیروی دریایی ایالات متحده، این لانچرها برای «ساده‌سازی ساخت، افت هزینه‌های خرید، و انعطاف‌پذیری زیاد تر نسبت به لانچرهای کوچکتر VLS به علت حجم اضافه‌شده‌شان» طراحی شده‌اند.

آیداهو برای نصب تجهیزات ملزوم توسط کارگران کارخانه کشتی سازی هم چنان در کنار اسکله باقی خواهد ماند. مطابق حرف های کمیته راه اندازی یو اس اس آیداهو، این زیردریایی قرار است در بهار ۲۰۲۵ داخل ناوگان شود.

آیداهو در حالی داخل ناوگان می شود که ناوگان زیردریایی ایالات متحده در اغاز تغییرات اساسی است. زیردریایی ها به گفتن یک دارایی مهم در ناوگان دریایی در جنگ احتمالی با چین در نظر گرفته می شوند که قادر به عبور سریع از اقیانوس آرام و مستقر شدن در غرب اقیانوس آرام می باشند. گمان می رود حداقل یک زیردریایی همیشه در دریای فیلیپین وجود داشته باشد. امروزه زیردریایی های ناوگان اقیانوس آرام ایالات متحده در گوام، ایالت واشنگتن و هاوایی مستقر می باشند. بر پایه توافق تازه استرالیا-بریتانیا-ایالات متحده آمریکا (AUKUS)، زیردریایی های آمریکایی از سال ۲۰۲۷ از استرالیا عملیات انجام خواهند داد که زمان ملزوم برای رسیدن به “غرب اقیانوس آرام در شرایط بحرانی را به شدت افت خواهد داد.

در این بین، ایالات متحده در تلاش است تا تعداد ناوگان زیردریایی خود را به گفتن نیرویی برای مقابله با نیروی دریایی رو به رشد چین افزایش دهد. اگرچه ناوگان دریایی چین به شدت در حال رشد است، اما زیردریایی های چینی هیچ توانایی عملی در جنگ ضد زیردریایی نداشته و زیردریایی های آن به راحتی یک نسل، اگر نه دو، از زیردریایی های آمریکایی عقب تر می باشند. برنامه ریزان نیروی دریایی اعتقاد دارند که ناوگان آمریکایی متشکل از زیردریایی های لس آنجلس، سی وولف و ویرجینیا، همراه با توانایی زیردریایی در تعقیب و کمین کشتی های سطحی، در درگیری با چین، زیاد تر از قوت عددی شان به چین ضربه خواهند زد، اما تا این مدت توافق نظر وجود دارد که این ناوگان باید سریع رشد کند.

متأسفانه، برای آمریکایی ها، در حالی که ناوگان زیردریایی های این سرزمین رشد خواهد کرد، این رشد به شدت اتفاق نمی افتد. تا سال ۲۰۳۰، نیروی دریایی پیش بینی می کند که ۴۸ زیردریایی تهاجمی و ۱۲ زیردریایی تجهیزبه موشک بالستیک در اختیار داشته باشد. تا سال ۲۰۴۰، نیروی دریایی این تعداد را به ۵۶ فروند زیردریایی تهاجمی و ۱۳ فروند حامل موشک بالستیک خواهد رساند. مطابق آخرین پیش بینی ها، نیروی دریایی تا سال ۲۰۵۴، یعنی سی سال آینده، به مقصد خود یعنی ۶۶ فروند زیردریایی تهاجمی نخواهد رسید.

چرا ناوگان زیردریایی های ایالات متحده اینقدر کند رشد می کند؟ بودجه دفاعی کمتر یکی از دلایل آن است: هزینه‌های دفاعی تنها ۲.۷ درصد از تشکیل ناخالص داخلی ایالات متحده را راه اندازی می‌دهد که کمترین مقدار از سال ۱۹۹۹ است، در قیاس با ۵.۷ درصد در سال ۱۹۸۵، در اوج جنگ سرد، و ۸.۶ درصد در طول جنگ ویتنام. عوامل دیگر عبارت هستند از یک پایگاه صنعتی قدیمی و از نفس افتاده، با کارخانه های کشتی سازی کمتر و در نتیجه امکانات کمتر برای ساخت زیردریایی ها، و این چنین کارگران آموزش دیده کمتر. این چنین کارخانه‌های کشتی‌سازی آمریکایی در حال ساخت سه زیردریایی کلاس ویرجینیا برای نیروی دریایی سلطنتی استرالیا می باشند، که اگرچه این نوشته از زمان و تجهیزات فعال در ساخت زیردریایی برای نیروی دریایی ایالات متحده کم می‌کند، اما این زیردریایی‌ها هم چنان به ناوگانی که به شدت متحد با ایالات متحده و علیه چین می باشند، خواهند پیوست.

یکی از بزرگترین تغییرات در ناوگان زیردریایی های ایالات متحده، جایگزینی قریب الوقوع ۱۴ زیردریایی حامل موشک بالستیک کلاس اوهایو است که هرکدام حداکثر ۲۰ موشک Trident II D-5 با کلاهک هسته‌ای را حمل می‌کنند، و ۱۲ زیردریایی تازه کلاس کلمبیا، هر کدام با ۱۶ موشک Trident II جای آن ها را خواهند گرفت. انتظار می رود اولین زیردریایی کلاس کلمبیا، USS District of Columbia، تا سال ۲۰۲۷ تکمیل شود و اولین گشت زنی بازدارندگی هسته ای خود را در سال ۲۰۳۱ اغاز کند. با ورود تعداد بیشتری از زیردریایی های کلاس کلمبیا به ناوگان، اوهایوها بازنشسته خواهند شد و انتظار می رود آخرین زیردریای کلاس کلمبیا تا سال ۲۰۴۱ تکمیل شود. با این وجود، این سوال پیش می آید که آیا ۱۲ زیردریایی قادر خواهند می بود هم روسیه و هم چین را تحت کنترل نگه دارند، به اختصاصی در شرایطی که چین در حال افزایش قابل دقت قوت هسته ای خود است.

در اغاز دهه ۲۰۰۰، چهار زیردریایی؛ اوهایو، میشیگان، فلوریدا، و جورجیا (مجموعاً OMFG) در نتیجه معاهده مذاکرات افت تسلیحات استراتژیک (استارت ۲) با روسیه مازاد اظهار شدند. به جای بازنشستگی این زیردریایی ها، نیروی دریایی تصمیم گرفت که آنها را به زیردریایی های با قابلیت حمل موشک هدایت شونده تبدیل کند. هر کدام از این زیردریایی ها می توانند ۱۵۴ موشک کروز تاماهاوک را حمل کنند که به هر کدام از آن ها قوت آتش مختصر زمان بیشتری نسبت به یک ناو هواپیمابر می بخشد. اگر چه سودمند می باشند، این زیردریایی ها در آخر عمر خود به سر برده و هر چهار فروند تا سال ۲۰۲۸ بازنشسته خواهند شد. بعد از پایان دوره تشکیل کلاس کلمبیا، نیروی دریایی چهار فروند زیردریایی تازه با قابلیت حمل موشک هدایت شونده خواست خواهد داد که به گمان زیادً بر پایه قالب کلاس کلمبیا ساخته شده و در سال ۲۰۴۵ داخل سرویس خواهند شد.

در باب زیردریایی‌های تهاجمی، نیروی دریایی ایالات متحده تصمیم دارد به ساخت زیردریایی‌های کلاس ویرجینیا برای چندین دهه دیگر ادامه دهد و الگوی ثابت بروزرسانی آن ها را نگه داری کند تا آنها را در جایگاه برتری نسبت به رقیب ها نگه دارد. بعد از دو زیردریایی دیگر از نسخه Block IV، این سرویس اولین زیردریایی نسخه Block V خود را دریافت خواهد کرد. نسخه های بلاک Block V نزدیک به ۲۱ متر طویل‌تر خواهد می بود، تا ماژول‌های محموله‌ای را که برای حمل تا ۲۸ موشک کروز تاماهاوک طراحی شده‌اند، با مجموع بار ۴۰ تاماهاوک در هر کشتی ، در خود جای دهد. این چنین نسخه های Block V می‌توانند موشک‌های مافوق صوت تازه Conventional Prompt Strike نیروی دریایی را به جای Tomahawk حمل کنند. ساخت نسخه Block VI نیز پیش بینی شده است اما مجموعه ویژگی های آن تا این مدت اشکار نشده اند.

پیش بینی می شود جایگزینی برای کلاس ویرجینیا، با نام جاری SSN(X) در سال ۲۰۴۱ داخل خدمت شود.

ناوگان زیردریایی های نیروی دریایی ایالات متحده امکان پذیر با اهمیت ترین عامل بازدارنده چین، روسیه و دیگر کشورهای همفکر برای اغاز یک جنگ باشد. با افزایش توانایی نیروی زیردریایی آمریکا، گزینه‌های حاضر برای دشمنان افت می‌یابد، تا وقتی که گزینه پیروزی به‌شدت کمرنگ می‌شود. ساخت این ناوگان دیگر یک اندوخته گذاری صنعتی نیست، بلکه یک مسابقه ژئوپلیتیکی است که نیروی دریایی این سرزمین – و خود ایالات متحده- نمی توانند در آن ناکامی بخورند.