به گزارش آیندگان
محققان در پژوهشی دریافته‌اند اقامت طویلزمان در فضا می‌تواند حافظه، شدت پردازش و دقت فضانوردان را افت دهد. این کار امکان پذیر برای مأموریت‌های آینده چالش‌برانگیز باشد.
مطالعه‌ای نشان داده فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) بعد از ۶ ماه اقامت در ایستگاه، افت شدت در تصمیم‌گیری، دقت و پردازش اطلاعات را توانایی کرده‌اند. این یافته‌ها نگرانی‌هایی را درمورد تأثیرات احتمالی اختلالات شناختی در مأموریت‌های آینده به مریخ به وجود اورده است.
نیروی جاذبه ضعیف، تشعشعات زیان اور و نبوده است طلوع و غروب منظم خورشید، می‌تواند تأثیرات قابل‌توجهی بر سلامت فضانوردان (ازجمله افت عضلات و افزایش خطر بیماری‌های قلبی) بگذارد اما اثرات شناختی سفرهای فضایی طویلزمان کمتر مستند شده است.
وجود در فضا تفکر سریع را برای فضانوردان دشوارتر می‌کند
«شینا دِو» از مرکز فضایی جانسون ناسا در هیوستون و همکارانش، کارکرد شناختی ۲۵ فضانورد را طی مأموریت‌هایشان در ایستگاه فضایی بین‌المللی بازدید کرده‌اند.
آخرین مطالب
این تیم ۱۰ آزمون گوناگون را برای فضانوردان طراحی کرده می بود که برخی از آنها روی زمین (یک بار قبل و دو بار سپس از مأموریت) و برخی دیگر در ایستگاه فضایی، هم در اغاز مأموریت و هم در مرحله های پایانی انجام شد.
این آزمون‌ها شامل برسی ظرفیت‌های شناختی فضانوردان، همانند استدلال انتزاعی و مقدار ریسک‌پذیری آنها می بود که با آزمایش‌هایی درمورد تشخیص الگوها در شبکه و توقف بادکردن بادکنک پیش از ترکیدن آن انجام شد.
نتایج مطالعه نشان داد فضانوردان در ایستگاه فضایی، برای آزمون‌هایی که شدت پردازش، حافظه کاری و دقت را می‌سنجیدند، زمان بیشتری نیاز داشتند اما دقت آنها نگه داری شده می بود.
بااینکه افت کلی در توانمندیهای شناختی یا اثرات طویل مدت دیده نشد، بعد از برگشت به زمین، مواردی همانند شدت پردازش زمان بیشتری برای برگشت به حالت عادی نیاز داشتند.
«الیزا رافائلا فره» از دانشگاه بیرکبک لندن می‌گوید داشتن داده‌های دقیق درمورد اثرات شناختی سفرهای فضایی برای مأموریت‌های انسانی آینده الزامی است و باید داده‌های بیشتری برای فهمیدن کامل‌تر از این تأثیرات جمع‌آوری کرد:
«مأموریت به مریخ نه‌فقط از نظر وقتی طویل‌تر است، بلکه نیازمند استقلال بیشتری خواهد می بود. فضانوردان در مریخ به‌علت فاصله زیاد و تأخیر در ارتباطات، تعامل متغیری با کنترل زمینی خواهند داشت؛ به این علت آنها باید در تصمیم‌گیری‌ها کاملاً جدا گانه عمل کنند و کارکرد شناختی قوی اهمیت تعداد بسیاری خواهد داشت. قطعاً نمی‌خواهید فضانوردانی در مریخ داشته باشید که به‌لحاظ دقت، حافظه یا شدت پردازش، عکس العمل آهسته‌ای دارند.»
فضانوردان باید نسبت به افت توانمندیهای شناختی خود آگاه باشند
«جو باور» از دانشگاه ایست آنگلیا در بریتانیا، معتقد است به‌علت محیط غیرعادی فضا افت کارکرد شناختی قابل‌پیش‌بینی است:
«این نوشته لزوماً جای نگرانی بسیاری ندارد اما آگاهی از آن سودمند است؛ به‌اختصاصی برای شناخت محدودیت‌ها در این محیط‌های سخت همانند فضا.»
باور اضافه می‌کند این آگاهی می‌تواند برای فضانوردان در مأموریت‌های طویل‌تر زیاد سودمند باشد: «این فقط به نتایج آزمون‌ها مربوط نمی‌شود، بلکه به فهمیدن فضانورد از توانایی خود نیز وابسته است؛ برای مثال، ما می‌دانیم در شرایط افتخواب، عملکردمان امکان پذیر افت یابد اما احتمالا فهمید کم شدن کارکرد خود نشویم.»
نتایج این مطالعه مشخص می کند برنامه‌ریزی و آمادگی برای مأموریت‌های فضایی آینده باید به‌طور اختصاصی شامل راهکارهایی برای مدیریت و بهبود توانمندیهای شناختی فضانوردان در روبه رو با شرایط خاص و چالش‌های محیطی فضا باشد.
دسته بندی مطالب
فرهنگ وهنر