یووه زیبای مو تا – خاکستر آل گری بر باد داده شد!_آیندگان

به گزارش “ایندگان”، در چارچوب مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی، یوونتوس در خانه خود به مصاف کالیاری رفت و توانست در یک بازی دیدنی و یقیناً یک‌طرفه، با چهار گل قشنگ کالیاری را به قاطعانه‌ترین شکل ممکن ناکامی دهد.

شاگردان موتا در این بازی کارکرد بسیار‌ای از خود به نمایش گذاشتند و اکثر بازیکنان بانوی پیر با اراعه یک فوتبال دلنشین و تماشاگرپسند، طرفداران را حسابی به وجد آوردند.

یوونتوس سه‌شنبه شب، با همه آن چیزی که از ابتدای فصل از سبک بازی آنها مشاهده کرده یودیم، فرق‌های زیاد بسیاری داشت و اتفاقا می‌توان از دل همین دیدار به تغییرات و یقیناً سه مسئله مهم در موتابال بیانکونری پی برد.

در ابتدا باید اشاره‌ای به این قضیه داشت که یوونتوس در هفته نهم سری آ روبه رو اینتر موفق به ثمر رساندن چهار گل در عین دریافت چهار گل از سوی نراتزوری شد و در هیچ دیدار فرد دیگر نتوانسته می بود به این شکل چهار گل داخل دروازه تیم حریف کند.

اما بانوی پیر شهر تورین، ترک عادت کرد و در شبی که برخلاف اکثر دیدارهای فصل، تیاگو موتا با یک سبک هجومی و تماشاگر پسند بازیکنان خود را به زمین فرستاده می بود، با چهار گل نسخه آبی و قرمزها را در جام حذفی پیچید و برای دومین مرتبه در طول فصل موفق به ثمر رساندن چهار گل در یک دیدار شد.

در مسئله دوم نوشته مورد او گفت و گو، فرق اساسی بین الگوهای تاکتیکی تیم آلگری با تیم تیاگو موتاست. تا به این مقطع از فصل، از نظر و دیدگاه تعداد بسیاری از رسانه‌های ایتالیایی، هیچ تفاوتی بین تیم موتا با آلگری تا به اینجا دیده نشده و چه بسا که موتا و تیمش علاقه بیشتری به آلگری بال دارند. تفکرات پراگماتیک و نتیجه‌گرا بر سبک بازی شاگردان موتا غالب است و به نوعی با این چنین شرایطی پا به زمین مسابقه می‌گذارند.

ولی آن چیزی که از نتایج و آمار و رقم های یووه در فصل جاری حاصل شده، تفاوت موتا بال و آلگری بال را به خوبی مشخص می کند. در فصل قبل یووه علاقه چندانی به بازی قشنگ نداشت و اکثر نقشه‌ها و استراتژی‌های مکس آلگری، معطوف به یک بازی عکس العمل‌گرا و با الویت دفاع بر دعوا طراحی شده می بود. در واقع دوری از اراعه یک فوتبال قشنگ و چشم‌نواز و گرایش شدید به بازی چرک و برد دیدارها به اقتصادی ترین نحو ممکن، مورد نظر مربی و تئوریسین معروف ایتالیایی می بود. اما اکنون تیم موتا با یک بازیسازی درست و اصولی و مراعات همه قواعد انتقال و گردش توپ از فاز‌های گوناگون در جریان بازی، به نتایج فوق الاده به مثابه قد علم کردن و برد برابر منچستر سیتی می‌رسد و در کنار نگه داری خصیصه‌های همیشگی دفاع آهنین رایج در فوتبال ایتالیا، این‌این چنین فرق خود با سرمربی همانند آلگری را آشکار و مشهود می‌سازد.

بعضی اوقات اوقات تفاوت‌های مربی اسبق و جاری بیانکونری، زیاد تر از شباهت‌هایشان به چشم می‌آید و یقیناً که یادمان نرود این چنین‌ تفاوت‌هایی بین چهره اول نیمکت تیم، با تنها در نظر گرفتن نتایج از دیدگان هواداران و علاقه‌مندان به فوتبال نهان می‌ماند.

در آخرین مسئله هم نمی‌توان از گل‌های استثنایی شاگردان موتا در سه‌شنبه شب به سادگی عبور کرد.

در صحنه گل اول دوشان ولاهوویچ با یک چرخش دیدنی و گرفتاری در بین چند بازیکن کالیاری، توانست با یک ضربه نه چندان محکم اما دقیق دروازه تیم کالیاری را برای اولین بار باز کند.

گل دوم ماحصل شلیک و کاشته‌ای دیدنی از سوی تئون کوپماینرز به سوی دروازه سیمونه اسکوفت می بود. چیکو کونسیسائو هم در شبی که از منظر سایت‌های تحلیلی معتبر فوتبال اروپایی بهترین بازیکن زمین لقب گرفت، موفق شد با پای چپ توپ را به گوشه دروازه کالیاری بفرستد.

اما احتمالا بهترین گل دیدار سه شنبه شب و حتی کوپا ایتالیا ۲۰۲۴/۲۵ توسط نیکو گونزالز به ثمر رسید. گونزالز که در دقیقه شصت و شش جانشین کنان ییلدیز در زمین شد، علاوه بر ثبت یک پاس گل، گلی به شکل چیپ‌های قدیمی فرانچسکو توتی زد. در دقیقه هشتاد و نه، یووه‌ای‌ها برای به ثمر رساندن گل چهارم و افزایش تعداد گل‌ها و یقیناً سنگین تر کردن ناکامی تیم کالیاری، زمان را برای پی‌ریزی یک ضدحمله عالی غنیمت شمردند.

در نهایت توپ به زیر پای نیکو گونزالز رسید و با حمل توپ چند متری، از پشت محوطه جریمه عمل به نواختن یک چیپ زیاد قشنگ کرد و به عالی‌ترین و قدیمی‌ترین حالت ممکن، برای چهارمین دفعه دروازه کالیاری را گشود. گلی که به شدت یادآور و تداعی کننده چیپ‌های خیره کننده اسطوره جاودان رم از پشت محوطه جریمه می بود.

به هر روی آن چیزی که از یووه موتا در یک هشتم نهایی کوپا ایتالیا با یکدیگر به تماشا نشستیم، سراسر زیبایی، چشم‌نوازی و یقیناً دلربایی از هواداران می بود و باید اذعان داشت که این نمایش، فارغ از سخت یا آسان بودن رقیب، می‌تواند یکی از زیباترین و شوق‌انگیزترین نود دقیقه‌های یوونتوس در فصول تازه لقب بگیرد؛ همان چیزی که طرفداران بانوی پیر در هر دیدار، بی‌صبرانه چشم به راه این چنین نمایش بی‌نظیری در مستطیل سبز آلیانز تورین می باشند.