تا ابد مال من باش!‌_آیندگان

 ‌به گزارش “ایندگان”، کمتر فردی فکر می‌کرد پپ گواردیولا آنقدر ‌‌احساساتی شده باشد که هنگامی هواداران منچسترسیتی که خودشان ‌‌را به خانه لسترسیتی رسانده‌اند تشویقش کنند، بغض کرده و تا یک ‌‌قدمی گریه پیش برود. اما هوداران منچسترسیتی برای او یک شعر ‌اختصاصی آماده کرده بودند. شعری عاشقانه!‌

سرمربی بزرگ منچسترسیتی آنقدر تحت سختی بوده که امروز حتی برد ‌‌‌‌۲-۰ روبه رو لستر کافی می بود که او را تا مرز گریه کردن پیش ببرد. ‌‌بحرانی تاریخی که گریبان‌گیر او و منچسترسیتی شده است امروز ‌‌انگار به آخر رسید. دست کم باید تا بازی بعدی چشم به راه بمانیم و ‌‌ببینیم سیتی آیا واقعا روزهای تلخ و سیاه را فراموش کرده است. ‌پپ ‌در حالی قدم به استادیوم کینگز پاور گذاشت که در سیزده بازی ‌تنها ‌یک برد پیدا کرده می بود. او به هیچ وجه حاضر نبوده است در حالی ‌به ‌منچستر برگردد که این آمار به یک برد در چهارده بازی رسیده ‌باشد. ‌‌سیتی که در پنج بازی پیاپی نتوانسته می بود پیروز شود امروز به لطف ‌‌گلهای ساوینیو و ارلینگ هالند پیروز شد تا پپ سپس از مدتها ‌‌خوشحالی را در زمین فوتبال توانایی کند. ‌

گروهی از هواداران منچسترسیتی که خودشان را به ورزشگاه خانگی ‌‌لستر سیتی رسانده بودند سپس از سوت آخر ایستاده و اغاز به سر ‌‌دادن نام پپ کردند: “گواردیولا، گواردیولا.” سرمربی کاتالان به سمت ‌‌سکوهای آنها رفت و درحالیکه تشویق‌شان می‌کرد تلاش داشت ‌‌احساساتی شدنش را از دوربین‌ها مخفی کند. 

اما این تازه اغاز نمایش احساساتی در کینگز پاور می بود. هواداران ‌سیتی برای سرمربی محبوب‌شان شعری عاشقانه آماده کرده بودند. ‌هزاران سیتیزن در ورزشگاه یکصدا از ته دل این شعر را خطاب به پپ ‌فریاد زدند:‌

‌”گواردیولا زیاد خوشحالم که مال منی. بگو که من را می‌خواهی. ‌برای همیشه. بگو که به من احتیاج داری. همیشه مال من باش. ‌همیشه مال من باش چرا که ما کی را داریم ….. گوردیولا، ‌گواردیولا،گواردیولا.”

رابطه عاشقانه پپ گواردیولا با این هواداران رابطه‌ای یک شبه نیست. ‌این رابطه‌ای ۱۰ ساله است. رابطه‌ای که اخیرا سرمربی کاتالان مهر ‌تایید جدیدی بر آن گذاشت و درست در اوج بحران، درحالیکه حرف های ‌می‌شود همانند یورگن کلوپ امکان پذیر تصمیم جدایی داشته باشد، نه ‌یک فصل بلکه دو فصل تمدید کرد. ‌

هواداران منچسترسیتی با این شعار سخن آخرشان را به پپ انها گفتند: “تا ‌هر زمان که مربی هستی، مربی سیتی بمان.” به نظر می‌رسد پپ ‌حتی در خانه‌اش، در کاتالونیایی که تا این حد به آن عشق می‌ورزد، ‌هم این چنین رابطه‌‌ای با هواداران نداشته است. این که هواداران تیمی که ‌سال‌ها است به صدرنشینی و جام گرفتن عادت دارند سپس از چهارده ‌هفته افول همه‌عیار و سقوط دائمی نه تنها از مربی‌شان رو ‌برنمی‌گردانند و همانند زیاد تیم‌ها خواهان اخراجش نمی‌شوند بلکه در ‌ورزشگاه حریف برای او شعر عاشقانه سر خواهند داد مشخص می کند ‌برای توصیف رابطه پپ و سیتیزن‌ها باید از کلمات متغیری منفعت گیری ‌کرد. ‌